STEMMEN IN JE HOOFD...

Als startend coach leer ik elke dag weer meer.
Over hoe het toch komt, dat we dingen doen, waarbij we twijfelen of we die dingen wel echt willen. Of keuzes maken waar we niet helemaal achterstaan. Of gewoon maar helemaal niet kiezen.

Schizofreen, iedereen!

Ik begin steeds meer te geloven dat we allemaal hartstikke schizofreen zijn! Ik dacht altijd, dat ik 'gewoon' 1 stem in mijn hoofd had. Een besluiteloze, twijfelende stem. Maar daar ben ik niet meer zo zeker van. Volgens mij zijn het er zeker meer dan 10, met allemaal een eigen geluid en een eigen agenda. En ik bemerk, dat ik niet de enige ben. Ik spreek dagelijks mensen met twijfels, met interne conflicten, zeg maar. Het lijkt vooral een thema te zijn voor de Y-generatie, die voor veel keuzes staat.

Zelf krijg ik er steeds meer lol in om mijn verschillende stemmen te leren kennen. Heb er inmiddels al aardig wat een handje gegeven, ;-)

Stemmen in je hoofd

Wie praat er tegen jou als jij voor bepaalde keuzes staat? En wat zeggen jouw stemmen tegen je?

Je wil die nieuwe, gave baan! Hoor je dan misschien "dan geef je wel op wat je nu hebt. En hoe weet je zeker, dat je er beter van wordt? Kun je dat wel? Ga je daar wel succesvol zijn?"

Je wilt je droomhuis kopen! Zeggen ze dan wellicht "dan zit je wel vast aan de lasten. En wie zegt dat je het weer kunt verkopen? En hoe weet je eigenlijk zeker, dat dit echt het allerbeste huis is voor jou?"

Stemmen, die je tot voorzichtigheid manen, risico's benoemen, vragen of je het wel zeker weet... Hinderlijke gedachten, het eindeloos herhalen van mogelijke scenario's, beren op de weg zien, je kent het wel. Je denkt misschien: "Wat zegt het over mij, dat ik geen controle heb over wie er in mijn hoofd tegen me praat?!"

Overbezorgde moeder

Wees gerust. Die stemmen willen je alleen maar helpen. Je beschermen tegen pijn. Net als een liefhebbende moeder. Ze zijn soms alleen - net als die moeder - wat opdringerig en overbezorgd.

Nu ik mijn stemmen beter leer kennen, snap ik hun goede bedoelingen. Maar ik zie ook in, dat ze me met hun overbezorgdheid niet altijd echt helpen en soms zelfs belemmeren. Het zijn echo's van mijn eerdere ervaringen. Ze willen me beschermen tegen nieuwe teleurstellingen en pijn. Op zich wel lief van ze... In mijn leven ben ik namelijk vaker teleurgesteld. Ik heb een leuk leven en veel fijne mensen om me heen, maar toch is het heus niet altijd zo gelopen als ik wilde of had gehoopt. Ik heb me al vaker dan me lief is alleen, verdrietig, wanhopig, onmachtig, afgewezen of verloren gevoeld.

En bij ieder van die keren werd een nieuwe stem in mij geboren, of werd een bestaande stem sterker. En als ik nu het risico loop op een nieuwe teleurstelling, dan vechten die stemmen om mijn aandacht: pas op, denk na, weet je het wel zeker, heb je alle risico's wel goed in kaart gebracht..?

Mijn oude vriend

Maar vorig jaar heb ik ook de hand geschud met de stem van mijn hart. Zomaar hoorde ik ineens een heel ander geluid!

We zijn er samen echt even voor gaan zitten. Het voelde als de warme hereniging met een oude vriend die ik al 20 jaar niet had gezien. Ik voelde meteen dat dit een ander soort stem was. Deze stem gaf me energie, kracht en een gelukkig gevoel! Zoals je dat kunt hebben met oude vrienden, wist ik meteen dat het goed zat. Ik hoefde niets uit te leggen, we hadden eigenlijk geen woorden nodig.

Gek, bedacht ik me toen... Deze stem was ik een beetje uit het oog (of beter... oor) verloren. Zo gaat dat soms met waardevolle vriendschappen. Ik kon hem inmiddels ook niet meer zo goed horen, omdat al die andere stemmen waren ontstaan en zij er nogal nadrukkelijk doorheen zaten te tetteren...

Toch: hij is nooit weggegaan, wachtte geduldig op me en er is niets veranderd.

En het mooie is: hij zegt me niet wat ik moet doen! Dat doen echte vrienden ook niet. Die respecteren mekaar zoals ze zijn. Die kennen je heel goed en waarderen je om wie je bent. En door te geloven in deze stem, weet ik gewoon wat ik wil doen en ... durf ik dat ook. Ik durf te dromen en mijn nek uit te steken. Ik durf een kans te wagen, een fout te maken. Omdat ik - eigenlijk zonder woorden - weet, dat ik op de goede weg ben. Op mijn weg!!

"Maar... pas je wel op?"

Je probeert je misschien die stem voor te stellen? Maar dan hoor je direct alweer die overbezorgde moeder, hè..? Ze kent je zwakheden, je angsten en weet feilloos hoe ze je weer terug in de realiteit kan krijgen. Waarom laat ze je toch niet even lekker dromen?!

Ach, ze meent het zo goed. Ze heeft je eerder zien struikelen en vallen...

Die stemmen heb ik ook nog steeds. En ik luister er ook nog steeds naar. Opletten kan geen kwaad! Maar ik heb met mezelf afgesproken, dat ze nooit meer over de stem van mijn hart heen mogen tetteren.

Leven doet soms zeer. En daarom is het goed om uit te kijken en voorzichtig te zijn. Maar ik weet inmiddels ook, dat ik met voorzichtig zijn niet alle pijn kan voorkomen. En hoop, liefde, vertrouwen, inspiratie, geluk en groei ontstaan bij mij door te luisteren naar de stem van mijn hart.

Hoor jij de stem van je hart nog? Koester die oude vriend en ga er maar eens snel een biertje mee drinken! En zeg je moeder, dat je heus nooit teveel drinkt en daarna een taxi neemt, ;-).

Marloes van Esseveld | 17 maart 2014